klp.plPan Wonka był właścicielem największej fabryki czekolady na świecie. Uważany był za najbardziej niezwykłego, zachwycającego producenta. Nazywany był czarodziejem, ponieważ z czekolady mógł zrobić wszystko co zechce.
Wonka nosił czarny cylinder oraz frak z pięknego śliwkowego aksamitu. Spodnie miał koloru przygaszonej zieleni, zaś rękawiczki perłowoszare. Nosił starannie przyciętą hiszpańską bródkę, zdumiewały jego czarne roziskrzone oczy. Na twarzy widać było rozbawienie, radość oraz spryt. Był dziarski i pełen wigoru. Miał bystry wzrok, a jego szybkie drobne ruchy przypominały „starą, mądrą wiewiórkę z parku”. Miał wysoki i śpiewny głos.
Wonka dbał, by pomieszczenia jego fabryki były piękne, ponieważ, jak mówił, nie znosił brzydoty. Ulubionym miejscem pana Wonki w fabryce była Hala Wynalazków. Wymyślił podobno dwieście nowych rodzajów czekoladek, z których każda miała inne nadzienie. Zamawiali je królowie i prezydenci z całego świata. Wymyślił także lody czekoladowe, które nie roztapiały się nawet w największy upał, a także pianki żelowe o smaku fiołków, karmelki zmieniające kolor czy srocze jajka, które w ustach malały, aż pozostawało jedynie różowe pisklę. Innymi wynalazkami były studropsy (specjalne dropsy dla dzieci, które miały małe kieszonkowe, cukierki nie traciły smaku) czy gumę, która zawierała trzydaniowy posiłek. Wonka bardzo kochał swoje miejsce pracy, które dawało mu dużo radości i satysfakcji. Obawiał się o swoje sekrety, dlatego niegdyś zwolnił pracowników i sprowadził do fabryki Umpa-Lumpy, które pomagały mu we wszystkich czynnościach, a w zakładzie znalazły drugi dom.
Pan Wonka zachowywał się dziwacznie. Gdy ginęły kolejne dzieci nie wydawał się zmartwiony. Wręcz przeciwnie – wdawało się, że cieszyło go to, a nawet bawiło. Czasem był pomocny – użyczył np. swego cylindra pani Teavee, innym razem zachowywał się po grubiańsku, gdy niegrzecznie odpowiedział panu Saltowi („Zamknij się, stary pacanie!”). Mimo to był bardzo hojnym człowiekiem. Zdecydował się oddać swoją fabrykę czekolady w ręce dziecka, ponieważ wierzył, że tylko dzieci nie są uparte. Miał świadomość, że jest stary i kiedyś będzie musiał odejść.
Willy Wonka to postać niezwykła, choć nieco zwariowana. Miał wielkie poczucie humory, był wybitnym pedagogiem – pokazywał dzieciom ich wady dzięki wycieczce po fabryce. Nie życzył im źle, jednak nie akceptował obżarstwa, manii telewizyjnej, chamstwa i wyniosłości. Był wrażliwy i świadomy, że kiedyś będzie musiał oddać swą ukochaną fabrykę w inne ręce. W osobie Charliego widział swego następcę i planował przekazać mu swe sekrety.
Autor: